Alpha komt thuis met een zelf gezette tatoeage. Haar moeder is direct in alle staten en vermoed dat haar dochter daarmee een virus heeft opgelopen.
Alpha is door Rick Schuttinga op 17 september 2025 beoordeeld met een 7 / 10.
Alpha is de derde speelfilm van Julia Ducournau (Titane, Raw). Verwacht dus geen traditionele, doorsnee film. Is in vergelijking met de eerste twee toegankelijker doordat deze niet (positief) uit de bocht vliegt. Gaat richting waanzin maar blijft ingetogen, met een bescheiden ontknoping.
Alpha kun je opdelen in twee delen, de eerste helft over de al dan niet geïnfecteerde Alpha (Mélissa Boros) en de tweede over haar drugsverslaafde oom Amin - een moeilijke rol die zeer overtuigend wordt gespeeld door Tahar Rahim. De schakel tussen de twee is moeder en zus Maman, ze is verpleegster en wilt dus mensen helpen, verzorgen en zelfs redden. Of ze haar naasten daadwerkelijk helpt is echter de vraag. Teveel liefde kan men tot waanzin drijven.
‘Schrijver Ducournau heeft andere plannen, meer dystopisch.’
De vertelling speelt met tijd en dat heb je best laat door ondanks de duidelijke hints. je voelt dat iets niet klopt maar kunt er je vinger niet opleggen. Eenmaal daar valt een en ander op zijn plek, en tegelijkertijd blijft Alpha mysterieus genoeg. Mooi hoe heden en verleden samenvloeit.
Speelt door de angst voor besmetting met uitsluiting. In eerste instantie denk je aan het HIV-virus, maar schrijver Ducournau heeft andere plannen, meer dystopisch, richting het onbekende.
De film is niet feilloos maar boeit van begin tot eind. Ondersteund door een sterkte soundtrack en voorzien van indrukwekkende special effects. Alpha kun je nog eens kijken om met de kennis van nu de film beter te begrijpen - voor de cinematografie, muziek en acteerkunsten alleen al de moeite waard. Ondanks het onderwerp een fijn film om te ervaren.
25-09-2025 in de Nederlandse bioscopen
