Coco recensie

Coco is de nieuwste film uit de Pixar bibliotheek. De studio is bekend geworden met grote hits als Toy Story (1995), Monsters Inc. (2001) en Finding Nemo (2003). Wat hebben deze films met elkaar gemeen? Het zijn allemaal originele projecten. Hier komt de kracht van Pixar vandaan, originaliteit zoals het recent uitgekomen Inside Out (2015). Coco mag zich nu aan hun rij van meesterwerken toevoegen.

Coco staat volledig in het teken van de sfeer-bepalende muziek. Neem bijvoorbeeld het vrolijke nummer Un Poco Loco en het emotionele nummer Remember Me, deze muzikale hoogtepunten bezorgen je een achtbaan aan emoties. En dat is ook één ding wat de film weet over te brengen: emotie. Coco speelt zich namelijk af op Día de Muertos, de Mexicaanse feestdag ter ere aan de doden. De film gaat met hardhandige thema’s aan de haal over het leven in het hiernamaals. Hoe we onze overledenen op eerzame wijze kunnen herdenken of wat er met zielen gebeurt wanneer niemand op Aarde die zich meer kan herinneren. Deze volwassen thematiek zo overtuigend overbrengen in een film voor kinderen/families maakt Coco wederom een homerun voor de bekende animatiestudio.

Het moge duidelijk zijn dat Pixar's kracht het best tot recht komt wanneer de studio originele animatiefilms produceert. Dit is een regelrechte klassieker in de maak. Één die kinderen op een tastbare manier laat kennismaken met onderwerpen als de dood en dat het oké is wanneer iemand komt te overlijden, aangezien dit deel uitmaakt van het leven. Coco bewijst dat de magie binnen Pixar nog steeds springlevend is.