Charles ‘Chuck’ Krantz, een ogenschijnlijk doodgewone man, lijkt op een merkwaardige manier met het lot van de wereld verbonden.
The Life of Chuck is door Jordy Gomes op 5 juni 2025 beoordeeld met een 7 / 10.
Mike Flanagan staat vooral bekend om zijn werk binnen het horrorgenre. Zo regisseerde hij onder andere Gerald's Game (2017) en Doctor Sleep (2019), beide gebaseerd op verhalen van Stephen King. De samenwerking tussen regisseur en schrijver lijkt goed te werken, want Flanagan waagt zich nu aan King's korte sciencefiction-drama The Life of Chuck.
Hoewel deze film een compleet andere invalshoek heeft, weet Flanagan als geen ander hoe je emotie subtiel in een verhaal kunt verwerken. The Life of Chuck, opgedeeld in drie hoofdstukken en verteld in niet-chronologische volgorde, leent zich perfect voor zijn trage stijl met lange monologen. Gebeurtenissen krijgen meer gewicht, omdat ze de ruimte krijgen om te ademen. Niets wordt overhaast, wat goed aansluit bij de uiteenlopende thema's die aan bod komen.
‘Een ongewone ode aan het leven, verbeeld op een bijzondere manier.’
De film begint opvallend genoeg met het derde hoofdstuk, waarin het sciencefictionaspect centraal staat en het mysterie rond Chuck langzaam wordt opgebouwd. Daarna keren we verder terug in de tijd, met halverwege de film een energieke dansscène van Tom Hiddleston, om uiteindelijk uit te komen bij Chucks jeugd. In die eerste akte wordt tijdens een dialoog precies genoeg uitgelegd om als kijker de puzzel op te lossen, zonder dat alles letterlijk wordt uitgespeld. Het is prettig dat de film je aanzet tot nadenken over wat je hebt gezien en je stimuleert om zelf conclusies te trekken.
Toch sluiten de drie hoofdstukken niet naadloos op elkaar aan. Het verhaal had wat meer ruimte mogen geven aan Hiddlestons vertolking van Chuck op middelbare leeftijd, zeker omdat hij als het gezicht van de film wordt gepresenteerd. Vanwege het thema verwachtte ik een tranentrekker, maar de ontlading bleef uit. Dat is voor mij een teken dat er toch iets uitzonderlijks ontbrak.
Desondanks is The Life of Chuck de moeite waard vanwege de tederheid in bepaalde scènes, die echt binnenkomen. Want als je weet dat het einde nabij is, dan blijken veel dingen in het leven eigenlijk onbelangrijk. Wat telt, zijn die kleine momenten, zoals plezier maken op straat of nog één keer kijken naar een prachtige sterrenhemel. Het is een ongewone ode aan het leven, verbeeld op een bijzondere manier. Juist dankzij die originaliteit weet de film zich positief te onderscheiden.
