Een Predator (Dimitrius Schuster-Koloamatangi) sluit een onverwachte alliantie met Thia (Elle Fanning) en begint aan een gevaarlijke reis op zoek naar de ultieme tegenstander.
Predator: Badlands is door Jordy Gomes op 6 november 2025 beoordeeld met een 7,5 / 10.
Een franchise moet zich blijven vernieuwen om niet eentonig te worden en relevant te blijven. Dat heeft regisseur Dan Trachtenberg goed begrepen toen hij Predator terugbracht naar de basis met Prey (2022), die exclusief op streaming verscheen. Eerder dit jaar stond hij aan het roer van de geanimeerde Predator: Killer of Killers (2025), eveneens een waardevolle toevoeging aan de reeks. Met Predator: Badlands durft hij wederom een onbekende weg in te slaan. Ditmaal wordt de Yautja (Predator) niet als tegenstander, maar juist als protagonist neergezet.
Om dit overtuigend te doen, kiest Trachtenberg voor een helder uitgangspunt: hij maakt de jager een underdog. Dek is een jonge Predator, kleiner dan zijn soortgenoten en verstoten uit zijn clan. Daardoor wil je hem juist zien slagen in zijn missie. Voor het eerst wordt het buitenaardse wezen bovendien ondertiteld, waardoor we hem eindelijk kunnen begrijpen.
‘Een gewaagde én geslaagde poging om iets nieuws te proberen binnen de Predator-franchise.’
Dek wil het respect van zijn clan verdienen en probeert dat te bereiken door te jagen op een monster dat nog nooit door een Predator is verslagen. Tijdens dit avontuur kruist zijn pad dat van Thia, een Weyland-Yutani-robot die een leuke knipoog vormt naar de Alien-franchise, zonder dat die de film overschaduwt. Interessant is ook hoe de tradities van de Yautja op de proef worden gesteld. Dek begint te twijfelen aan de kille overtuigingen van zijn ras en ontdekt, dankzij zijn band met Thia, dat kracht niet in eenzaamheid ligt, maar in eenheid.
Opvallend is hoe tijdens de climax de rollen zijn omgedraaid ten opzichte van eerdere Predator-films. Dek is gestript van zijn technologische snufjes en moet zijn primitieve omgeving gebruiken om wapens te maken. Dit leidt tot een aantal creatieve uitbarstingen op het actiefront. Hoewel het verhaal verder geen grote wendingen kent, onderscheidt de Predator-reeks zich wél door telkens van setting te wisselen. Hopelijk weet 20th Century Studios dat ook door te trekken naar zijn andere buitenaardse filmreeks, aangezien Alien: Romulus (2024) voor mij iets te veilig binnen de vertrouwde lijntjes kleurt.
Het wisselende perspectief maakt de gevreesde Predator dit keer verrassend menselijk. Het is een gewaagde keuze die niet elke fan zal aanspreken, maar ik kan dit soort pogingen om iets nieuws te proberen alleen maar waarderen. De sporadische momenten van humor slaan soms de plank mis en wekken de indruk dat Disney zich, zoals zo vaak, met de productie heeft willen bemoeien. Desondanks is Predator: Badlands een vermakelijk sciencefiction-avontuur dat voor de derde keer op rij bewijst dat er nog genoeg leven schuilt in de Predator-franchise. Met Dan Trachtenberg als creatief leider ziet de toekomst er hoopvol uit.
Nu in de bioscoop
