Joker recensie

Joker, geregisseerd door Todd Philips, is bovenal een karakterstudie van het titeldragende karakter Joker, of eerder gezegd Arthur Fleck. Arthur, uiterst briljant gespeeld door Joaquin Phoenix, woont in Gotham met zijn moeder en probeert, ondanks de reacties van de maatschappij op zijn mentale aandoening, toch iets van zijn leven te maken. Er gebeurt echter iets waardoor er een knop omgaat en de situatie escaleert.

Joaquin Phoenix is ronduit fantastisch en zet niets minder neer dan een oscarwaardige prestatie. Hij draagt de film in alles: zijn lichamelijke transformatie is indrukwekkend, en zijn stem en lach zijn prikkelend op z'n zachtst gezegd. Hij is echter niet de enige acteur die een goede impressie achterlaat: ook Robert de Niro als Murray Franklin en Brett Cullen als Thomas Wayne zijn uitstekend. De route die het verhaal kiest is sterk gefocust op de mentale neergang van Arthur Fleck en zijn transformatie in de Joker, maar blinkt vooral uit in de gevoelens die het oproept bij de kijker. Ondanks al Arthur's daden, is het bijna onmogelijk om geen medelijden met hem te krijgen. Deze extra laag van diepgang is zeer welkom in het genre van superheldenfilms dat veelal geassocieerd wordt met onderwerpen die niet realistisch (genoeg) zijn, en vaak een luchtigere toon hebben. De film geeft ons slimme, visuele hints met betrekking tot Arthur's veranderende houding en mentale aftakeling. 

Joker is een prachtig uitziende film, met uitstekende acteurs en een gedurfd verhaal dat de nodige controverse uitlokt.