Een jaar na het bioscoopfenomeen Wicked keren we terug naar Oz voor het tweede en afsluitende hoofdstuk. Maar of Wicked: For Good een bevredigende finale is, is nog maar de vraag.
Wicked: For Good is door Leander den Boer op 23 november 2025 beoordeeld met een 4 / 10.
Enige tijd nadat Elphaba (Cynthia Erivo) het regime van de Tovenaar van Oz heeft uitgedaagd, leeft ze in ballingschap in een bos. Ze is door de autoritaire Tovenaar en zijn aanhangers bestempeld als de “Wicked Witch of the West” en zet zich in voor de onderdrukte dieren van het magische land Oz. Glinda (Ariana Grande) is ondertussen de publieke spreekbuis van de Tovenaar geworden en verloofd met Fiyero (Jonathan Bailey). Wicked: For Good volgt de uiteenlopende paden van Elphaba en Glinda, ooit boezemvriendinnen, te midden van politieke onrust en de gebeurtenissen uit de ons zo bekende film The Wizard of Oz. Weten zij zich met elkaar te verzoenen?
Ergens in het recept voor Wicked: For Good moet een film hebben gezeten die de magie van het eerste deel wist te evenaren. Het vervolg werd immers gelijktijdig opgenomen in één productie. Dan verwacht je dat de puzzelstukjes al lang op hun plek lagen voordat de camera überhaupt draaide. Maar in tegenstelling tot het strak geregisseerde eerste deel is dit slotstuk een vreemd rommeltje en een film die tegelijkertijd te lang én gehaast voelt.
Het grootste deel van de film draait rond de jacht op Elphaba en haar confrontaties met Glinda en andere personages die we kennen uit het eerste deel. Dat zou een spannende, geladen dynamiek moeten opleveren, maar de scènes springen energieloos en onafgewerkt van A naar B. Sommige subplots worden geïntroduceerd, laten een paar keer van zich horen en verdwijnen dan weer alsof ze nooit bestaan hebben. Andere verhaallijnen trekken een sprintje richting een climax zonder eerst op adem te komen. De poging om de klassieke film The Wizard of Oz in deze wereld te vlechten is daarvan het beste voorbeeld. De halfslachtige origin stories van de Tinnen Man, de Laffe Leeuw en de Vogelverschrikker doen denken aan Marvel-films op hun slechtst. Ze roepen vooral vragen op, niet de verwondering waar het land van Oz om bekendstaat.
Op emotioneel vlak gaat er óók het nodige mis. De liefdesdriehoek met Jonathan Bailey komt geen moment van de grond; de chemie tussen hem en Cynthia Erivo is opmerkelijk schaars en wordt gekenmerkt door oppervlakkige dialoog. Zeker als je bedenkt dat we inmiddels zo’n vijf uur met deze personages hebben doorgebracht. De film wil grootse romantiek suggereren, maar de vonk blijft ergens halverwege Oz hangen.
En ook visueel zorgt dit slotstuk voor een nieuw raadsel. Waar het eerste deel nog vol zat met praktische sets en warme kleuren, lijkt dit vervolg te zijn opgeslokt door digitale duisternis. Shots zijn of enorm overbelicht of onderbelicht, en er is veel meer CGI gebruikt dan nodig. Het weelderige, smaragdgroene decor heeft er zichtbaar onder te lijden. Muzikaal laat de film eveneens steken vallen: waar het eerste deel nog grossierde in memorabele zangmomenten, zijn de nummers hier spaarzaam en weinig beklijvend. Alleen de uitvoering van het nummer “For Good” blijft echt hangen als moment van oprechte emotie in een film die er zichtbaar moeite mee heeft dat soort scènes vast te houden.
Qua cast is Ariana Grande de spil waar de film op draait. Met haar flair en humoristische timing zorgt ze voor de broodnodige lichtvoetigheid. Cynthia Erivo’s Elphaba komt hier minder sympathiek uit de verf, maar dat lijkt eerder te wijten aan scriptmatige keuzes dan aan haar zangkunsten. Michelle Yeoh, in de rol van de trouwste handlanger van de Tovenaar, is daarentegen een zeldzame miscasting; vocaal komt ze nergens overtuigend uit de verf.
Al met al is Wicked: For Good een film die voelt als een haastklus, terwijl het dat absoluut niet had hoeven zijn. Het eerste deel legde de lat hoog en liet zien dat er oprechte magie in de wereld van Oz zit, maar het slotstuk lijkt de formule helaas vergeten te zijn.
Nu in de bioscoop
