Raymond Garraty (Cooper Hoffman) is één van de 'gelukkige' jonge mannen die mee mogen doen aan The Long Walk. Een wandelwedstrijd georganiseerd door de staat waarbij de deelnemers een snelheid van minimaal vijf kilometer per uur moeten aanhouden. Afvallers worden geëxecuteerd en de laatst levende wint de wedstrijd.
The Long Walk is door Vince Christiaans op 25 oktober 2025 beoordeeld met een 6,5 / 10.
Eigenlijk is het vreemd dat The Long Walk nu pas is verfilmd. Het verhaal is één van de vroege werken van Stephen King (uitgebracht onder het pseudoniem Richard Bachman) en werd geschreven in een periode waarin de Vietnamoorlog het imago van idealistisch conflict verloor en zich onthulde als een gehaktmolen voor duizenden Amerikaanse jongeren.
Verschillende regisseurs hebben geprobeerd om het verhaal naar het witte doek te brengen. Onder hen waren niet alleen zombiefilmmaker George A. Romero, maar ook Frank Darabont. De regisseur van The Shawshank Redemption (1994), The Green Mile (1999) en The Mist (2007) flirtte een tijdje met het idee om The Long Walk toe te voegen aan zijn rijtje van King-verfilmingen.
‘The Long Walk kiest de veilige weg.’
Toen Darabont afgeleid raakte door andere projecten kwamen de rechten van The Long Walk weer op de markt. Uiteindelijk werden ze opgepikt door regisseur Francis Lawrence. Als filmmaker is Lawrence weinig onderscheidend, maar zijn associatie met de Hunger Games-films en mainstream horrorfilms als I Am Legend (2007) en Constantine (2005) maken hem wel een voor de hand liggende keuze voor een project als dit.
The Long Walk speelt zich af in een versie van Amerika dat economisch op zijn gat ligt. Om de burgers te inspireren organiseert de staat elk jaar een wandelwedstrijd waarbij deelnemers zich letterlijk dood moeten lopen. De overlevende ontvangt een grote som geld en mag de leider van het regime om een gunst vragen. Ondertussen sproeit deze Major (Mark Hamill) een hoop sociaal-darwinistische praatjes over de deelnemers heen om hen te motiveren.
Klinkt als perfect materiaal voor een distopische film. Toch is The Long Walk vaak te melodramatisch voor zijn eigen goed. Lawrence heeft niet de moed om de meest heftige scènes in stilte te laten verlopen en grijpt daarom te snel naar banale dialogen en zwaar aangezette muziek om de ‘leegte’ op te vullen. Zonde, want met wat beter knip-en-plakwerk had deze versie van The Long Walk makkelijk één van de sterkere Stephen King-verfilmingen kunnen zijn.
Nu staat King bekend om dialogen die op papier lekker weglezen, maar hun charme snel verliezen wanneer ze hardop worden uitgesproken. Hoofdrolspelers David Jonsson en Cooper Hoffman doen een bewonderenswaardige poging om deze tenenkrommende zinnen op een natuurlijke manier over te brengen. Minder geslaagd is het werk van Mark Hamill, die door zijn cartooneske stemgebruik moeilijk is om serieus te nemen als de leider van een militaire dictatuur.
Gelukkig zit de film vol interessante dynamieken tussen de wandelaars. Stuk voor stuk jonge mannen die om uiteenlopende redenen meedoen aan de wedstrijd. Het feit dat elk van hen tegen beter weten in denkt als winnaar te eindigen zorgt voor spanning, terwijl de groeiende band tussen deze rivalen de film zijn emotionele kern geeft. Natuurlijk zijn er enkele King-clichés — zoals het obligate psychopathische personage, dit keer gespeeld door Charlie Plummer — maar de onderlinge verhoudingen houden de film levend.
Anders dan Stephen King kiezen Lawrence en scenarioschrijver JT Mollner voor een ambigu en pseudo-inspirerend einde. Waarschijnlijk om de kijker een fikse depressie te besparen. Toch voelt deze keuze ook een beetje laf, alsof de filmmakers het niet aandurven om het bronmateriaal in al zijn hardheid te omarmen. In plaats daarvan proberen ze met allerlei gruwelbeelden alsnog de indruk te wekken dat hun film wel 'hard' is.
Zonde, want de kracht van Stephen King's verhaal is juist dat het lijden van de wandelaars in zijn eindeloze doorstappen enorm banaal is. Daar raakt Francis Lawrence de draad kwijt. Uiteindelijk is The Long Walk een boeiende, maar onevenwichtige verfilming. De film is sfeervol en er wordt goed geacteerd, maar de filmmakers kiezen te vaak de veilige weg.
