Een gezin raakt ervan overtuigd dat ze niet alleen zijn nadat ze naar hun nieuwe huis zijn verhuisd.
Presence is door Jordy Gomes op 8 mei 2025 beoordeeld met een 7,5 / 10.
De marketing kan een verkeerd beeld geven van Presence, de nieuwe film van regisseur Steven Soderbergh. Verwacht geen standaard horrorfilm en laat je niet misleiden door de invalshoek: deze film valt niet echt binnen dat genre. Presence is een bovennatuurlijke drama die wordt verteld vanuit het perspectief van een ‘entiteit’ die ronddwaalt in huis. Dit wezen functioneert als de ogen van de kijker, waardoor wij de gebeurtenissen aanschouwen.
Dit aspect geeft de film meteen een creatieve vormgeving. Omdat we door de ogen van de entiteit kijken, bevat de film veel lange, onafgebroken shots waarin je met hem meebeweegt. Soms zie je zelfs hoe zijn blik heen en weer gaat wanneer twee mensen met elkaar praten. Daardoor blijft de illusie op een boeiende manier in stand.
‘Met zijn unieke invalshoek roept Presence een weemoedig gevoel op dat moeilijk is te omschrijven.’
In het huis volgen we het familiedrama tussen vader Chris, moeder Rebekah, zoon Tyler en dochter Chloe. Laatstgenoemde heeft een speciale connectie met wat zich in huis heeft gevestigd. Ze voelt soms zijn aanwezigheid en de entiteit lijkt zich ook sterk aan haar vast te klampen. De reden waarom de entiteit zich zo aan haar hecht, riep bij mij een sterke emotionele reactie op.
Over de film praten is lastig, aangezien ik vrijwel niks van het verhaal wil verklappen. De abrupte zwarte schermovergangen worden echt te vaak gebruikt, en sommige scènes voelen in het begin wat traag of saai aan. Maar toen tegen het einde alles op zijn plek viel, was ik diep onder de indruk. Terugkijkend valt ineens op hoe zorgvuldig alles was opgebouwd.
Presence creëert een weemoedig gevoel dat moeilijk is te omschrijven. Je voelt voortdurend een stille droefheid, waarbij het verhaal het perspectief van de ‘geest’ gebruikt om een aangrijpend drama te vertellen. Als je deze film als horror verkoopt, snap ik de negatieve reacties van sommige kijkers wel – je moet weten waar je aan begint. Laat je dat aspect los, dan is Presence een experimentele en unieke dramafilm die mij op meerdere fronten wist te verrassen.
