Die My Love

We volgen Grace (Jennifer Lawrence), een schrijfster die in een afgelegen huis in ruraal Amerika langzaam maar zeker afglijdt in waanzin, terwijl ze haar pasgeboren kind probeert op te voeden. Haar partner Jackson (Robert Pattinson) opereert steeds meer als een afwezige vader en ziet machteloos toe hoe ze verder wegzakt. De film, geïnspireerd op Ariana Harwicz’ gelijknamige roman, ontvouwt zich als een koortsachtige nachtmerrie waarin postnatale depressie slechts het startpunt vormt van een steeds terugkerende crisis. Onder het oppervlak sluimeren trauma’s en de leegheid van kleinburgerlijk Amerika.

Regisseur Lynne Ramsay staat bekend om haar compromisloze cinema. Ze maakt doorgaans films waarin mentale strubbelingen en wanhoop onvermijdelijk uitmonden in geweldsuitbarstingen. Na het hartverscheurende We Need to Talk About Kevin en het gewelddadige You Were Never Really Here keert ze terug met Die My Love, een intieme en ronduit verstikkende film. Jennifer Lawrence is, zoals we haar kennen, verpletterend goed en schommelt tussen extreem kwetsbaar en extreem dreigend.

Als Grace heeft ze moeite om aan haar nieuwe rol als moeder te wennen en hunkert ze terug naar de speelse, bijna dierlijke tijd die ze alleen had met haar partner Jackson. Hij is steeds vaker van huis en weet zich niet opgewassen tegen de grillige en destructieve Grace, met wie hij nauwelijks nog échte gesprekken kan voeren. Ze is een vat opgekropte woede en onvervuld (seksueel) verlangen, gevangen in een wereld die haar langzaam verstikt. Het benauwde Amerikaanse platteland fungeert als haar gevangenis. Haar gedrag voelt als een schreeuw om aandacht én om vrijheid. Robert Pattinson is de perfecte tegenspeler en zorgt samen met haar voor een intense en rauw dynamiek. Ook hij is allang niet meer de Twilight-jongen, maar een acteur die consequent kiest voor rollen die schuren. 

Die My Love is bovendien schitterend gefilmd door cameraman Seamus McGarvey, van felle beelden van het platteland tot duistere scènes in het huis van Grace en Jackson. In thematiek en toon doet de film denken aan Darren Aronofsky’s Mother!. Die film is eveneens een beklemmende kijkervaring met Jennifer Lawrence als middelpunt, maar zit vol pretentieuze Bijbelse verwijzingen en allegorieën. Die My Love voelt rauwer en echter, maar is net als Mother! niet bepaald een prettige kijkervaring te noemen. Door de cyclus van crises waarin Grace gevangen zit, voelt de film daarnaast ook — deels bewust — repetitief aan. Al met al is er weinig troost te vinden in Die My Love, maar dat lijkt ook niet Ramsay’s bedoeling. Het maakt het geheel tot een van de meest naargeestige en compromisloze films van het jaar.