Na het overlijden van zijn schepper blijft Edward (Johnny Depp) onafgemaakt achter en moet hij door het leven met scharen voor handen. Wanneer huis-aan-huis-verkoper Pegg (Dianne Wiest) hem mee naar huis neemt trekt zijn ongewone voorkomen meteen de aandacht van de buurt.
Edward Scissorhands is door Vince Christiaans op 23 december 2022 beoordeeld met een 9 / 10.
Met het vallen van de sneeuw is het voor liefhebbers van filmmuziek haast onmogelijk om niet te worden herinnerd aan Danny Elfman's twinkelmuziek voor de openingsscène van Edward Scissorhands. Het is een filmtip van moeder natuur waar ik maar wat graag gehoor aan geef. Zodra het buiten wit kleurt staat er een filmavond gepland voor dit moderne sprookje van regisseur Tim Burton.
Net als de meeste Burton-films is Edward Scissorhands een visueel pareltje. De setting is een typische Amerikaanse buurt vol identieke huizen die alleen uit elkaar te houden zijn door hun afgrijselijke pastelkleuren. Deze wijk ligt aan de voet van een bouwwerk dat je zou verwachten in een prentenboek van Anton Pieck in plaats van suburbia. Onder begeleiding van Danny Elfman's muziek zet het contrast tussen de wijk en het kasteel de toon voor wat komen gaat.
‘Edward Scissorhands zit vol met de eenzaamheid die Tim Burton voelde in zijn jeugd als een creatieve einzelgänger met ongewone interesses.’
Met Edward Scissorhands vraagt Tim Burton zich af wat er gebeurt als een zachtaardige versie van het monster van Frankenstein opduikt in een woonwijk. Al snel wordt duidelijk dat Burton zich het meeste inleeft in de outsider; in dit geval een schepsel dat in allerlei opzichten een haast buitenaardse indruk maakt. Dit in tegenstelling tot de meeste monsterfilms, waarin vreemde wezens vooral gevreesd worden.
In de vormgeving van Edward's wereld geeft Burton zijn draai aan de gotische stijl van de klassieke Universal horrorfilms. Hij kiest zelfs de horrorveteraan Vincent Price - bekend van zijn kwaadaardige lach in Michael Jackon's Thriller - om de rol van Edward's vader te spelen. Wanneer deze sombere stijl botst met de kitscherigheid van een Amerikaanse buitenwijk lijkt de wereld vol fantasierijke uitvindingen waar Edward mee 'opgroeide' bijna normaal.
Dat Edward Scissorhands autobiografische elementen bevat zal geen verrassing zijn. Burton heeft immer meermaals toegegeven. Het is tevens de reden waarom de film zo doet denken aan E.T. The Extra-Terrestrial (1982). Een film met een soortgelijk thema die werd geïnspireerd door Steven Spielberg's herinneringen aan de scheiding van zijn ouders. Op een soortgelijke wijze zit Edward Scissorhands vol met de eenzaamheid die Tim Burton voelde in zijn jeugd als een creatieve einzelgänger met ongewone interesses.
Natuurlijk staat Edward Scissorhands ook bekend als de eerste samenwerking tussen Johnny Depp en Tim Burton. Een associatie die na deze film een aantal sterke resultaten zou opleveren; met name Ed Wood (1994), Sleepy Hollow (1999) en Corpse Bride (2005). Helaas zijn beide mannen inmiddels verworden tot wanhopige parodieën van zichzelf en is de hoop op nog een Burton-Depp project van hoog niveau al zo'n 20 jaar geleden vervlogen.
Johnny Depp's werk in deze film spreekt echter voor zich. Hij wordt geholpen door de make-up en een prachtig kostuum, maar Depp's lichaamstaal is zelden zo expressief als hier. De acteur speelt Edward als Charlie Chaplin met scharen voor handen. Een vondst die ervoor zorgt dat hij niet alleen sympathie opwekt door zijn voorkomen, maar ook door zijn karakteristieke onvolmaaktheid en kinderlijke naïviteit. De chemie met zijn romantische wederhelft Winona Ryder is tastbaar en zal waarschijnlijk zijn versterkt door hun werkelijke relatie achter de schermen.
Edward Scissorhands is Tim Burton op zijn best. Een aantrekkelijke film vol humor en een vleugje romantiek. Het is tevens een pijnlijke herinnering aan de tijd voordat deze regisseur zijn weg kwijtraakte. Met Frankenweenie (2012) leek het er even op dat Hollywood's gestoorde professor eindelijk was herrezen, maar in de daaropvolgende jaren leek de vonk toch echt te zijn uitgedoofd. Laten we hopen dat Burton ooit weer terug in vorm komt, want het ontbreken van zijn merkwaardige charme blijft een groot gemis in het huidige filmlandschap.
Te zien op Disney+ en Pathé Thuis
