Alweer een biografische film over een muzikant? Hollywood lijkt het afgelopen decennium bezeten te zijn van het genre, met wisselend succes. Na Elvis Presley, Elton John en Bob Marley is nu Bob Dylan aan de beurt. In A Complete Unknown kruipt steracteur Timothée Chalamet in de huid van de Amerikaanse singer-songwriter.
A Complete Unknown is door Leander den Boer op 24 februari 2025 beoordeeld met een 6 / 10.
Regisseur James Mangold heeft ervoor gekozen zijn film te focussen op de vroege jaren van Dylan. We zien hoe de jonge muzikant in het New York van de jaren '60 arriveert en zich daar gaandeweg ontpopt tot een revolutionaire muzikant die zich steeds minder aantrekt van bestaande conventies en zijn muziek meer en meer als politiek vehikel gebruikt.
Ongrijpbaar, mysterieus en compromisloos. Zo wordt Bob Dylan omschreven. Als je naar A Complete Unknown gaat om te hopen de man beter te begrijpen, dan kom je van de koude kermis thuis. Zijn verleden blijft gehuld in mysterie, en zijn gedachten leren we niet tot nauwelijks kennen. We zien hoe Dylan een paar van zijn beste nummers schreef, en wat een ongenaakbare singer-songwriter hij is, maar écht begrijpen waar zijn schitterende poëtische teksten precies vandaan kwamen, dat doen we niet.
‘Chalamet toont zich een absolute wereldster in een verder oppervlakkige film.’
Ik moet bekennen dat ik nogal sceptisch was toen bekend werd dat Chalamet de rol van Dylan zou gaan vertolken. Het voelde nogal misplaatst om Dylan, iemand die zo wars is van de vluchtige showbizz, te laten spelen door misschien wel de grootste showbizzster van dit moment. Chalamet zet echter een wereldprestatie neer. Ondanks dat hij niet extreem op Dylan lijkt, gaat hij volledig op in het personage. Hij leerde gitaar en mondharmonica spelen voor de rol en zong al zijn nummers zelf. En zingen kan hij zeker. Dit alles leidt tot een reeks schitterende optredens en studio opnamen die we als kijker te zien krijgen. Chalamet toont zich hier, alweer, een absolute wereldster.
De muziek en optredens van Dylan zijn dan ook de primaire focuspunten van A Complete Unknown. We zien echter zó veel optredens dat het soms repetitief wordt, tot vermoeiens toe. Het helpt daarbij niet dat we als kijker een ontelbaar aantal keren zien hoe Dylan een sigaret opsteekt, mysterieus door de straten van New York loopt of nonchalant en binnensmonds praat. Na een paar keer snappen we het wel.
Daarnaast volgen we Dylan door de lens van zijn twee liefdes: Sylvie Russo (Elle Fanning), met wie hij een nogal onstuimige relatie had, en folkzangeres Joan Baez (Monica Barbaro), met wie hij vaak samen optrad en voor wie hij enorme bewondering had. Hoewel de film hier behoorlijk wat tijd aan besteedt, lijkt regisseur Mangold niet écht geïnteresseerd in de dynamiek tussen Dylan en beide vrouwen. Zo heeft het karakter van Sylvie nauwelijks handelingsvermogen, en zien we haar vooral keer op keer gedesillusioneerd raken wanneer Dylan zich weer als een klootzak heeft gedragen. Aan de andere kant trekt Dylan constant toe naar mede-muzikant Joan, met wie hij ook een weinig diepgaande relatie heeft. Al met al voelt het script van A Complete Unknown bij tijd en wijle ongebalanceerd en ongeïnspireerd.
Toch weet de film dankzij een fenomenale Timothée Chalamet grotendeels te boeien. De veelvoud aan concerten en optredens zijn, ondanks het repetitieve karakter, schitterend en meeslepend om naar te kijken. Dat is ook dankzij de rest van de cast. Vooral Monica Barbaro als Joan en Edward Norton als mentor Pete Seeger zetten sterke acteerprestaties neer. Dylan écht doorgronden, dat doet A Complete Unknown niet. Wie weet is dat bij het enigma Bob Dylan ook wel helemaal niet mogelijk. Maar het was mooi geweest als regisseur Mangold en consorten iets meer geïnteresseerd waren geweest in de man achter de artiest, en de dynamiek met de mensen om hem heen. Afijn, op naar de volgende biografische film over een muzikant. In 2025 en daarna aan de beurt: Michael Jackson, Bruce Springsteen én vier(!) verschillende losse films over The Beatles.
