Grace Pudel is verzamelaar van slakken. Sinds de dood van haar vader en de scheiding van haar tweelingbroer Gilbert trekt ze zich steeds meer terug in haar schulp.
Memoir of a Snail is door Rick Schuttinga op 31 januari 2025 beoordeeld met een 8,5 / 10.
Als je als filmmaker vijftien jaar nodig hebt om na het indrukwekkende Mary and Max (2009) pas met je nieuwe speelfilm uit te komen, en het blijkt Memoir of a Snail te zijn, dan kun je alleen maar veel bewondering hebben voor de creatieve maker. Schrijver en regisseur Adam Elliot toont dat het gaat om kwaliteit en niet om kwantiteit.
In veel opzichten lijken zijn twee films op elkaar. Die typische onverfijnde klei-animatie, stop-motion en de volwassen onderwerpen. Waar Mary and Max al veel somberheid aftikt pakt Memoir of a Snail daar een hoop meer ellende bij - ze allemaal opsommen zou in sommige gevallen een spoiler zijn en tevens deze bespreking veel te lang maken. Toch voelen beide films niet zwaar of depressief. Elliot toont een realistische kant van het leven, iets wat sommigen daadwerkelijk meemaken. Maar Elliot weet er ook steeds weer een prachtig positief einde aan te breien.
‘Elliot toont een realistische kant van het leven.’
Iedere filmkijker vindt wel enige herkenning in Memoir of a Snail. Ellende over iemand uitstorten is echter geen garantie voor succes, daarvoor moet je je kunnen inleven in diegene die het ondergaat. Grace Pudel, de protagonist en verteller, is zo iemand. Soms maakt ze verkeerde keuzes, maken anderen misbruik van haar onschuld of heeft ze gewoonweg pech.
Een verhaal over een leven waarvoor het lot niets positiefs in petto lijkt te hebben. Wanneer het goed lijkt te gaan gooit het lot weer roet in je eten. Grace's vriendin Pinky weet het zo prachtig mooi te verwoorden: "Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar we moeten het voorwaarts leven." Memoir of a Snail is filmmaken met hart en ziel. Met de juiste intentie, namelijk die van het vertellen van een oprecht verhaal.
Te zien op Picl en Pathé Thuis
