Het verhaal van Grace Pudel, een introverte vrouw uit Canberra, die sinds de scheiding van haar tweelingbroer Gilbert zich steeds verder in haar schulp terugtrekt.
Memoir of a Snail is door Jordy Gomes op 8 maart 2025 beoordeeld met een 9 / 10.
Na het fantastische Mary and Max (2009) maakt regisseur Adam Elliot eindelijk zijn langverwachte terugkeer met een nieuwe stop-motion animatiefilm: Memoir of a Snail. Binnen de eerste vijf minuten werd ik opnieuw ondergedompeld in zijn prachtig vormgegeven wereld, waarin grijstinten en grauwe kleuren de toon zetten. De tastbare, met de hand gemaakte animatie blijft even indrukwekkend als vijftien jaar geleden. De productie nam maar liefst acht jaar in beslag, wat getuigt van Elliots ongekende toewijding aan deze bijzondere kunstvorm.
Het verhaal draait om de tweeling Grace en Gilbert, die op jonge leeftijd van elkaar worden gescheiden en in verschillende pleeggezinnen terechtkomen. Voor Grace leidt dit tot een diep gevoel van eenzaamheid, dat ze probeert te compenseren met een obsessieve verzamelwoede – vooral voor slakkenmemorabilia. Wat begint als een manier om haar leegte op te vullen, mondt uit in een neerwaartse spiraal van angst en depressie.
‘De melancholische vertelstijl sluit naadloos aan bij de ruwe esthetiek van de stop-motion figuren.’
Gilbert heeft het misschien nog wel zwaarder. Hij belandt bij een extreem religieus pleeggezin dat veel wegheeft van een sekte. Daar wordt hij niet alleen gedwongen tot zware arbeid, maar ook fysiek en mentaal mishandeld. Toch vinden beide personages lichtpuntjes in hun troosteloze bestaan. Grace raakt bevriend met Pinky, een excentrieke oudere vrouw die haar eigenaardigheden wél waardeert. Gilbert vindt op zijn beurt steun bij één van zijn adoptieve broers.
Regisseur Adam Elliot laat met Memoir of a Snail zien hoe de omgeving waarin je opgroeit een bepalende rol speelt in je leven, zowel op positieve als negatieve manieren. Hoewel Grace en Gilbert een groot deel van de film van elkaar gescheiden zijn, vormt hun onvoorwaardelijke band het emotionele hart van het verhaal. Elliot weet moeiteloos zowel de schoonheid als de tragiek van hun situatie te benadrukken. Een krachtig voorbeeld hiervan is het litteken dat de tweeling deelt – los van elkaar slechts een wond, maar samen vormen ze een glimlach.
Dit is absoluut geen kinderfilm. Elliot brengt een diepgaand verhaal over eenzaamheid, depressie en de zoektocht naar hoop op een onconventionele manier. Het contrast tussen de onderliggende treurigheid en de momenten van droge humor werkt uitstekend. De ongefilterde grappen zorgen niet alleen voor luchtigheid, maar maken de zware thematiek ook beter behapbaar.
Met Memoir of a Snail bewijst Elliot dat Mary and Max geen toevalstreffer was. Hij levert opnieuw een pareltje af, waarin zijn melancholische vertelstijl naadloos aansluit bij de ruwe esthetiek van zijn stop-motion figuren. Dit zorgt ervoor dat je als kijker een sterke emotionele band met de personages voelt. De film eindigt op een hoopvolle noot – een moment dat mij tot tranen toe ontroerde. Want iedereen verdient de kans om uit zijn eigen schelp te breken.
Te zien op Picl en Pathé Thuis
