Ad Astra (2019)

Ad Astra recensie

Door Vince Christiaans op 18 september 2019
Om de Aarde te redden krijgt astronaut Roy McBride (Brad Pitt) de opdracht om zijn vermiste vader (Tommy Lee Jones) te vinden in de verste verte van de Melkweg.

Brad Pitt kiest voor het ruime sop in het sciencefictiondrama Ad Astra. Waar veel soortgelijke films gaan voor een bombastisch verhaal en een evenredige aanpak blijft het werk van regisseur James Gray opvallend sober. Toch schuilt er iets heel menselijks in deze futuristische versie van Joseph Conrads Heart of Darkness (1902).

Deze kracht is niet alleen afkomstig van de nuchtere benadering. Brad Pitt levert namelijk uitstekend acteerwerk af. Naast de vele computereffecten wordt het grootste deel van de speeltijd aan hem besteed. In deze momenten doen zijn acteerkunsten niet onder voor de adembenemende ruimtelandschappen die voorbij zweven.

De weergave van Roy's reis draagt sterk bij aan de drukkende sfeer. Hoe verder hij van zijn thuisplaneet verwijderd raakt hoe abstracter zijn omgeving eruit gaat zien, totdat hij in een baan rond de blauwe reus Neptunus een oude bekende tegenkomt.

Helaas ontkomt Ad Astra niet aan een paar schoonheidsfoutjes. Zo wordt Pitt opgezadeld met een hoop monologen die de ideeën van de film onnodig onderstrepen. Jammer, want het onthult een gebrek aan vertrouwen bij de filmmakers in de sprekende beelden en het sterke acteerwerk van de cast.

Cast: Brad Pitt Tommy Lee Jones Ruth Negga Liv Tyler
Donald Sutherland
Regie: James Gray
Genre: Science fiction Thriller
Speelduur: 2:04 uur

Plus- & minpunten

Samengevat de plus- en minpunten van Ad Astra:

Sterk acteerwerk van Brad Pitt en Tommy Lee Jones, Mooie beelden, Indrukwekkende actiescènes, Menselijke nooit, Sfeervol, Mooie muziek van Max Richter