Splitsville is de openingsfilm van de 20e editie van het Leiden International Film Festival (LIFF) - een waar schot in de roos.
Splitsville is door Leander den Boer op 16 oktober 2025 beoordeeld met een 8 / 10.
Twee bevriende stelletjes, ieder met hun eigen strubbelingen. Bij het ene stel - Carey en Ashley - lijkt ogenschijnlijk niets aan de hand, maar Ashley mist de spanning en sensatie van vroeger en vraagt een scheiding aan. Het andere stel - Julie en Paul - onthult dat zij een open huwelijk hebben als de geheime sleutel tot geluk. De breuk tussen Carey en Ashley zorgt al snel voor opwindende nieuwe mogelijkheden, waardoor de verhoudingen tussen de vier in een ware stroomversnelling belanden.
Splitsville is een perfecte film voor een filmfestival. Een dergelijk evenement biedt immers een unieke kijkervaring waarbij een volle zaal bezoekers een première zonder verwachtingen of voorkennis - los van het lezen van bovenstaande synopsis - in gaat. Dat zorgt voor oprechte reacties, een waar genot als je het vergelijkt met de gemiddelde halfgevulde bioscoopzaal waar soms nog geen greintje gelach uit voortkomt. Uiteraard is dit enigszins gechargeerd, maar vooropgesteld: Splitsville in een volle zaal bekijken is een genoegen.
‘Splitsville is een perfecte film voor een filmfestival.’
Dat komt bovenal omdat de film ontzettend grappig is en vlot wegkijkt. We worden als kijkers van de ene in de andere bizarre humoristische scène gestort. Een van de vele hoogtepunten is een ellenlange, niet nader toe te lichten vechtscène waarin we twee puberale personages helemaal los zien gaan. Deze en andere scènes zijn in beeld gebracht door vloeiend camerawerk. Het script zit daarnaast slim in elkaar en zelfs de kleinste subplots of grappen worden dubbel en dwars uitbetaald naar het einde toe.
Splitsville voelt als een geslaagde ode aan de screwball-komedies van weleer. Dit populaire vooroorlogse filmgenre kenmerkte zich door de snelle dialogen, lachwekkende situaties en het op de hak nemen van de mannelijke personages. Deze elementen zien we allemaal terug, mede met dank aan de verfrissende cast die elk hun eigen personage sympathie en diepgang weet te geven. Ook Dakota Johnson, die we eerder dit jaar met Materialists in een andere (wat mij betreft gefaalde) poging zagen het romcomgenre weer kleur te geven, zet hier haar best beentje voor.
Al met al biedt Splitsville op deze manier een sprankelende, slimme en komisch meeslepende filmervaring die perfect tot zijn recht komt op een festival. Dankzij het scherpe script en de levendige cast weet de film het publiek van begin tot eind te vermaken.
Nu in de bioscoop
