Me and Earl and the Dying Girl recensie

Door Rick Schuttinga op 18 oktober 2015
De moeder van Greg verplicht hem om vrienden te worden met Rachel, omdat ze lijdt aan leukemie. Een ogenschijnlijk kunstmatige vriendschap mondt uit in oprechte interesse. Maar hoe denkt de toekomst daarover?

Me is Greg, Earl is zijn maat en Rachel is de dying girl. De vriendschap tussen de jongens is eigenaardig te noemen. De twee zijn in geen enkel hokje te plaatsen, hun perspectief op de wereld is bijzonder - en daardoor zeer humoristisch. Me and Earl and the Dying Girl wilt in alles nerd zijn. Iets wat overigens erg goed is gelukt. Door het thema zijn ook de animaties, die Greg's gevoel illustreren, perfect op hun plaats.

De ouders van Greg, de moeder van Rachel en de broer van Earl. Het zijn niet zomaar personages op de achtergrond. Ze hebben grote invloed op de sfeer. En niet te vergeten de klasgenoten en docenten van Greg; evenveel inbreng. Het brengt subtiele lagen in het verhaal aan.

Me and Earl and the Dying Girl is helaas wel zo'n film die je precies in het midden kunt doorknippen. In de eerste helft wordt je getrakteerd op uiterst komische zwarte humor, daarna is het nagenoeg alleen nog humorloze drama. De film laat je goed lachen om niet heel vrolijke onderwerpen. En dat is precies zijn kracht; positivisme niet verliezen in sombere tijden. Daarom is het zo teleurstellend dat die luchtige humor niet gebruikt wordt wanneer dit juist het meest nodig is.

Cast: Thomas Mann Olivia Cooke R.J. Cyler Nick Offerman
Molly Shannon Jon Bernthal Connie Britton
Regie: Alfonso Gomez-Rejon
Genre: Drama Filmhuis
Speelduur: 1:45 uur