Pansy is een woedende vrouw en maakt voortdurend ruzie met iedereen om haar heen. In de supermarkt, bij de dokter, en zelfs haar eigen man en zoon ontkomen niet aan haar uitbarstingen.
Hard Truths is door Rick Schuttinga op 20 februari 2025 beoordeeld met een 8,5 / 10.
Een film is mooi, vermakelijk of indrukwekkend, Hard Truths echter niet, deze is het tegenovergestelde van dit alles. Maar de film is wel heel erg goed. Dit is een onconventionele film die met een reden niet vaak gemaakt wordt dan wel een breed of groot publiek trekt.
De reden is Pansy, zij is een vrouw van middelbare leeftijd die een hekel heeft aan alles en iedereen. Haat is een groot woord maar ze heeft een hekel aan alles wat niet binnen haar grenzen past en een afkeer van iedereen die buiten haar lijntjes kleurt. Zelfs het leven an sich bekijkt ze vanuit een gitzwarte bril. Diep van binnen zie je haar worstelen met zichzelf. Soms, heel soms, voel je dat ze zichzelf ook niet zo leuk vindt. Maar omgaan met zichzelf vindt ze nog moeilijker dan omgaan met anderen, en dan is afstoten en afsluiten de makkelijkste weg. Veel bewondering voor de manier waarop Marianne Jean-Baptiste deze rol neerzet.
‘Kies voor positiviteit, het leven is veel te mooi om te verkwanselen.’
Over het dagelijks leven en de mentale problemen waarmee wordt geworsteld. En daar wordt nauwelijks over gepraat - alleen door zus Chantelle (Michele Austin) en twee nichten Kayla en Aleisha, drie lichtpuntjes van positiviteit. Hard Truths is geen therapiesessie maar een confronterende spiegel voor hen die zelf ook onmogelijk zijn (of de neiging hebben tot) én een waarschuwing voor een ieder om nooit te worden als Pansy.
Kijk naar manlief Curtley en zoon Moses, beide volledig afgestompt. Eén persoon kan je leven ruïneren, maar je hebt ook maar één persoon nodig om je uit een dal te trekken. Waarom kiezen de twee niet voor zichzelf? Ze moeten niks. Ben je ongelukkig dan vertrek je. Simpel gezegd, moeilijke stap met ingrijpende gevolgen. Curtley kiest voor het gemak en de schijnveiligheid. Moses heeft sowieso weinig opties, als 22-jarige zonder studie, baan of hobby's verdoet hij zijn tijd zonder enige persoonlijkheid. Je ziet zijn kwelling en je hebt met hem te doen.
Een bijzondere film, want waarom zou je Hard Truths willen maken? Omdat het de realiteit is - hopelijk wel in iets gedramatiseerde vorm. Schrijver en regisseur Mike Leigh trekt geen conclusies en wijst niet met de vinger, hij geeft alleen een zeer sombere kijk in het dagelijkse leven van een ultra-pessimist. Een portret van een ellendige vrouw.
Hard Truths is dus wél een overtuigende aanbeveling waard. Dit is een film die niet vaak voorbijkomt, die echt niet prettig is om naar te kijken, die je geen fijne (film)avond bezorgd, maar die iets te vertellen heeft, je inzichten biedt en je wijzer maakt. Je kijk op en je benadering van het leven is een keuze: je kiest zelf de persoon die je wilt zijn. Ik kies voor positiviteit, het leven is veel te mooi om te verkwanselen.
Te zien op Picl
