Een intiem portret van Charlie Chaplins leven, waarin zijn familiebanden en Roma-erfgoed worden verkend die de inspiratie vormden voor zijn iconische personage, de zwerver.
Chaplin: Spirit of the Tramp is door Rick Schuttinga op 20 januari 2025 beoordeeld met een 6,5 / 10.
De documentaire is (deels) geschreven en geregisseerd door Carmen Chaplin, dochter van Michael, kleindochter van Charles. Ze focust zich vooral op Charles' afkomst als Roma, als zigeuner. Onderzoeker in de film is zoon Michael, hij voert gesprekken met allerlei mensen die iets met het nomadenvolk te maken hebben of er iets zinnigs over hebben te melden. Bij de toevoeging van Johnny Depp vraag je je wel af of zijn scènes de film zouden halen als het niet de grote acteur betrof.
Waar het gaat over de ouders van Charles is niets anders overgebleven dan de verhalen van kinderen en kleinkinderen, dus wordt daar een animatie aan toegevoegd. Je ziet dat Carmen richting einde moeite heeft een afronding te vinden voor haar verhaal. Dan gaat het vooral over de eindperiode van Charles' leven terwijl Spirit of the Tramp in niets zijn biopic is.
‘Word je enthousiast om zijn werk (weer) te zien.’
Spirit of the Tramp is voldoende boeiend, je vraagt je wel af wat je nu precies meer weet over de man. Én of Carmen en Michael de antwoorden hebben gekregen op hun vragen. Chaplin is zelf zijn hele leven zoekende geweest naar zijn oorsprong en na zijn overlijden heeft hij, hoe ironisch, nog steeds geen vast rustplaats gevonden. Een treffende overeenstemming met het feit dat het nu nog steeds geen opgelost vraagstuk is.
De film is rustgevend. Over een man met 'el duende', iets magisch, over een moment dat je niet kunt herhalen, nooit op dezelfde manier - een heel mooi leermoment om mee te kunnen nemen. Chaplin is dat grote fenomeen, en door het vele gebruik van zijn films word je enthousiast om zijn werk (weer) te zien en te ervaren.
