Het is 28 jaar na de uitbraak van een virus in Groot-Brittannië dat geïnfecteerden tot razende, bloeddorstige wezens heeft veranderd - wij zouden ze zombies noemen. Op een klein eiland vlak bij de kust weet een gemeenschap stand te houden door strikte regels en het virus op een afstand te houden.
28 Years Later is door Leander den Boer op 30 juni 2025 beoordeeld met een 7,5 / 10.
In essentie is 28 Years Later het coming-of-age verhaal van Spike (Alfie Williams), die opgroeit in deze gemeenschap. Met zijn twaalf jaar kent hij geen wereld zónder het virus en alle gevolgen vandien. Zijn moeder (Jodie Comer) is ziek en bedlederig en zijn vader Jamie (Aaron-Taylor Johnson) is een van de drijvende krachten achter de eilandgemeenschap. Die wordt slechts door een enkele zwaar bewaakte dam gescheiden van het vasteland en dus van de geïnfecteerden. Spike wordt door zijn vader oud genoeg bevonden om met hem mee te gaan op tocht naar het vasteland om zijn “first kill” op een zombie te behalen, voor Jamie een toonbeeld van vervolmaakte mannelijkheid en volwassenwording. Maar zijn eerste tocht naar het vasteland leert Spike dat er meer achter zijn vader schuil gaat dan hij had gedacht en de rest van zijn volwassenwordingsreis leidt hem langs vreemde oorden en figuren.
Verwacht van 28 Years Later allesbehalve een standaard zombiefilm, net zo min als het eerste deel 28 Days Later dat was. Regisseur Danny Boyle en met name schrijver Alex Garland, gerenommeerd vanwege zijn slimme en gelaagde scripts, zetten de kijker bewust op het verkeerde been. Dat zorgt misschien soms voor een onbevredigende film, maar ook voor een film die zich er dankzij vele slimmigheden voor leent om meerdere keren te bekijken.
‘Verwacht van 28 Years Later allesbehalve een standaard zombiefilm’
Op een vernuftige manier verweven Boyle en Garland bijvoorbeeld historische parallellen door het verhaal heen. Zo maken de filmmakers in een zeer memorabele scène, begeleid door een doodenge voordracht van een Rudyard Kipling-gedicht, een treffende analogie tussen de zombie-rooftocht en de veroveringsgeschiedenis van de Britten. Dat Spike en zijn moeder onderweg iemand ontmoeten die zichzelf trots een Viking noemt is ook niet toevallig - het eiland Lindisfarne waar Spike is grootgebracht was het startpunt van Vikingveroveringen van Brittannië in de 8e eeuw. Ook gebruiken Boyle en Garland de post-apocalyptische setting om commentaar te leveren op hedendaagse kwesties, met name Brexit en de COVID-19-pandemie, en bekritiseren de cyclus van geweld die onder andere meer door vader Jamie wordt voortgezet.
Verder vormt de film bij tijd en wijle een rustige beschouwing op sterfelijkheid en gebruikt het de geïnfecteerden als spiegel. Zij “leven” immers al 28 jaar op deze manier en hebben zichzelf aangepast aan veranderende omstandigheden. Sommige van hen zijn geëvolueerd tot zogenaamde “alpha’s” - noem het gerust extra grote en snelle zombies. Clichématig als een XXL-zombie ook is, roept het contact met hen bij Spike wel terechte vragen op, zoals wanneer een mens nou écht mens is. Hij wordt later in de film in de beantwoording van deze vragen bij de hand genomen door een mysterieus karakter dat gespeeld wordt door de altijd goede Ralph Fiennes. Alfie Williams weet zich als Spike goed staande te houden tegenover deze acteerlegende.
Daarnaast experimenteert regisseur Danny Boyle, zoals hij vaker doet, er op technisch gebied lustig op los. Dat heeft op meerdere vlakken voor- en nadelen. De film is bijvoorbeeld grotendeels opgenomen met iPhones, wat het beeld een rauwe kwaliteit geeft. Het camerawerk is schokkerig geschoten, geheel in de geest van het eerste deel. Dat kan soms knap vervelend zijn voor de kijker en leidt af en toe iets te veel af, maar geeft de film ook een realistisch randje. Ook de keuze voor bepaalde muziek geeft de film soms energie, maar voelt dikwijls misplaatst of te modern. Tot slot is 28 Years Later overduidelijk een eerste deel van een groter verhaal, zoveel is aan het einde wel duidelijk en dat laat de kijker wellicht met een onbevredigd gevoel achter. Volgend jaar kunnen we 28 Years Later: The Bone Temple al in de bioscoop verwachten. Met dit eerste deel weten Boyle & co de kijker genoeg te prikkelen om daar in ieder geval naar uit te kijken.
