Nadat Amanda (Rashida Jones) een hersenbeschadiging oploopt stemt haar man Mike (Chris O'Dowd) in met een ingreep door het nieuwe bedrijf River Mind. Tegen een kleine maandelijkse vergoeding kunnen zij het beschadigde deel van Amanda’s brein digitaliseren om vervolgens de hersenfuncties te streamen naar een implantaat in haar hoofd. Al snel lopen de twee tegen allerlei voorwaarden en prijsverhogingen aan die het leven steeds moeilijker maken.

Het nieuwe seizoen van Black Mirror begint lekker met commentaar op een zorgindustrie; waarin menselijk leed een verdienmodel op zichzelf is geworden. Toch is de scheidslijn tussen realiteit en satire hier flinterdun. In de praktijk wordt er namelijk al lang misbruik gemaakt van de afhankelijkheid van essentiële medicatie. Een abonnement voor een levensreddende behandeling is dan ook allesbehalve onvoorstelbaar.

Door de inktzwarte materie is de warmte die Rashida Jones en Chris O'Dowd uitstralen onmisbaar in deze aflevering. Door hun sympathieke spel komen hun lotgevallen des te harder aan. Zo wordt Common People een pijnlijke weergave van de onzekerheid waarmee te veel mensen tegenwoordig leven. Een fragiel bestaan waarin armoede en wanhoop slechts één medische kwaal ver weg zijn.

Regie: Ally Pankiw
Cast: Rashida Jones, Chris O'Dowd, Tracee Ellis Ross

Maria (Siena Kelly) is een letterlijke smaakmaker bij een chocoladefabrikant. Wanneer haar oude klasgenoot Verity (Rosy McEwen) een baan krijgt op Maria’s afdeling ontstaat er onrust in haar leventje. Ooit was Verity namelijk de grijze muis van de school, maar tegenwoordig windt zij iedereen moeiteloos om haar vinger.

Elk seizoen van Black Mirror heeft zo zijn zwakke schakels. In dit geval behoort de dubieuze eer toe aan Bête Noire. De opzet is interessant, maar gaandeweg loopt het plot zo ver uit de hand dat het moeilijk is om emotioneel betrokken te blijven. Wat rest is een komische aflevering die vooral inzet op de absurditeiten in plaats van een betekenisvol verhaal.

Regie: Toby Haynes
Cast: Siena Kelly, Rosy McEwen, Michael Workeye, Hannah Griffiths

De titel Hotel Reverie refereert aan een fictieve zwartwitfilm uit de jaren ’40. De studio die de rechten op deze klassieker bezit staat op het randje van de afgrond en de huidige eigenaar besluit de film opnieuw uit te brengen met een hedendaagse acteur in de hoofdrol. In plaats van deepfake maakt de studio hierbij gebruik van een erg omslachtige methode. Ze maken een virtuele recreatie van de oude film met de populaire actrice Brandy Friday (Issa Rae) als de enige speler van vlees en bloed. Gaandeweg verliest Brandy haar grip op de realiteit.

Sciencefiction kent veel valkuilen. Zo zorgen de oneindige mogelijkheden van het genre vaak voor overvolle verhalen. Hotel Reverie is hier een voorbeeld van. De aflevering combineert de kannibalistische neigingen van modern Hollywood met de gevaren van virtual reality en voegt daar nog een subplot aan toe over een zelfbewust computerprogramma. Wat volgt is een verhaal dat door zijn gekunstelde constructie meer vragen oproept over het hoe en waarom van de toegepaste technologie dan het kan beantwoorden.

Regie: Haolu Wang
Cast: Issa Rae, Awkwafina, Emma Corrin, Harriet Walter, Enzo Cilenti

Ben je ouder dan 25? Dan kun je je vast het Tamagotchi-trauma van de late jaren ’90 herinneren. Een aantal maanden lang raakte kinderen én volwassenen geobsedeerd door virtuele huisdiertjes die om de zoveel minuten gevoed, gebadderd en verwend moesten worden. Deed je dat niet? Dan ging het diertje dood. Met echte tranen en schuldgevoelens als gevolg. Dat elke Tamagotchi door een simpele reset opnieuw tot leven kon worden gewekt deed er niet toe. Kinderen én volwassenen trapten willens en wetens in de illusie dat deze beestjes van hen afhankelijk waren.

In de aflevering van Plaything maakt een kunstmatige intelligentie gebruik van deze opmerkelijke zwakte in het menselijk psyche. Gamejournalist Cameron (Peter Capaldi/Lewis Gribben) komt in het bezit van een experimenteel spel waarin hij een beschaving van virtuele beestjes moet beschermen. Via Cameron beginnen deze ’Thronglets’ hun wil uit te oefenen op de echte wereld. Plaything is een aardig gedachte-experiment dat inspeelt op de doemdenkerij waarmee ChatGPT en andere large language models op dit moment worden omgeven.

Regie: David Slade
Cast: Peter Capaldi, Lewis Gribben, James Nelson-Joyce, Michele Austin, Asim Chaudhry, Will Poulter

In een serie als Black Mirror voelt elk sprankje hoop als een oase in een woestijn. Euloy is zo’n zeldzame aflevering waarin de positieve aspecten van toekomstige technologieën ook een worden aangestipt. In dit verhaal krijgt Phillip (Paul Giamatti) een telefoontje van een uitvaartonderneming die hem informeert over de dood van zijn ex-vriendin Carol. Haar dochter wil zoveel mogelijk mooie herinneringen verzamelen voor de begrafenis. Wat volgt is een duik in de liefdesgeschiedenis van Phillip en Carol.

Onder begeleiding van een AI-avatar (Patsy Ferran) krijgt Phillip de kans om letterlijk in zijn verleden te stappen. Een doos oude foto’s vormen het kader waarin hij zijn herinneringen aan Carol opnieuw ondervraagd. De zoektocht naar een mooie anekdote levert hem in eerste instantie alleen maar ellende op. Pas nadat hij zich door een zijn zelfmedelijden heeft heen geworsteld begint Phillip zijn vervlogen relatie in een ander licht te zien.

Eulogy is een soort sciencefictionversie van A Christmas Carol (what’s in a name?) met Giamatti als Scrooge en Ferran als de virtuele geest van het verleden. De aflevering laat ons zien hoe eenzijdig onze herinneringen wel niet zijn en hoe onze gevoelens ons parten spelen wanneer we terugkijken op ons verleden. Tegelijkertijd laten schrijvers Ella Road en Charlie Brooker zien dat het verleden nooit stilstaat en zelfs met ons mee kan veranderen, zolang we bereid zijn om met een kritisch oog naar onszelf te kijken. Een sterk staaltje storytelling voor een aflevering van slechts drie kwartier!

Regie: Chris Barrett & Luke Taylor
Cast: Paul Giamatti, Patsy Ferran

USS Callister: Into Infinity is het vervolg op een aflevering uit het vierde seizoen van Black Mirror. Waar het origineel een parodie was op Star Trek laat deze aflevering zich inspireren door looter shooter games als Destiny en Borderlands. Het voordeel is dat deze aflevering weinig tijd hoeft te besteden aan introducties. We weten wie de hoofdpersonages zijn en waar we ze hebben achtergelaten. Het plot komt dus al snel in beweging.

Na de dood van hoofdprogrammeur Robert Daly (Jesse Plemons) werkt Nanette (Cristin Milioti) nog steeds voor Callister Inc.; het bedrijf achter de immens populaire game Infinity. Wanneer een groep spelers zich niet aan de spelregels houden komt zij erachter dat de zelfbewuste kopieën die Daly ongevraagd van haar en collega’s maakte doorleven in deze digitale wereld. In tegenstelling tot andere spelers kunnen deze kopieën echter wel gewond raken en sterven. Nanette en haar Infinity-tegenhanger moeten nu een manier verzinnen om te overleven.

Net als USS Callister is Into Infinity een ruimteavontuur met een donker randje, want zelfs zonder de megalomane Robert Daly is de virtuele wereld geen veilige plek voor Nanette Nr. 2 en haar collega-kopieën. Toch werpt Daly een lange schaduw, want Into Infinity blikt terug op de relatie tussen de programmeur en zijn zakenpartner James Walton (Jimmi Simpson). Een relatie die leidt tot een vorm van existentiële uitbuiting. Hoewel zijn personage er niet sympathieker op wordt, zorgt het wel voor een verdere ontwikkeling van Daly’s als karakter. De aflevering stelt gelukkig niet dat zijn uitbuiting door Walton heeft geleid tot Daly’s immorele gedrag, maar schetst wel een beeld van een vergiftigde relatie die is ontstaan uit wederzijdse afhankelijkheid. In die zin werkt Into Infinity heel goed als vervolg, maar ook als een aflevering van Black Mirror.

Regie: Toby Haynes
Cast: Cristin Milioti, Jesse Plemons, Jimmi Simpson, Billy Magnussen, Milanka Brooks, Osy Ikhile, Paul G. Raymond