Scenarioschrijver Herman 'Mank' Mankiewicz (Gary Oldman) wordt door de jonge regisseur Orson Welles benaderd om te werken aan een filmscript, wat uiteindelijk Citizen Kane (1941) zou worden.
Mank is door Jordy Gomes op 4 december 2020 beoordeeld met een 6,5 / 10.
Een favoriete regisseur uitkiezen blijft altijd een onmogelijke taak, maar David Fincher staat bij mij wel hoog bovenaan het lijstje. Zijn filmografie is consistent indrukwekkend en bovengemiddeld goed, met als persoonlijke favorieten The Social Network (2010), Seven (1995) & Zodiac (2007). In mijn ogen is spanning het belangrijkste ingrediënt voor een sterke Fincher-film, daarom was ik verbaasd dat hij aan het roer stond van een biografische drama over het Hollywood uit de jaren '30, geproduceerd in het zwartwit.
Naar mijn mening is het mogelijk om een kwalitatief goede film te maken, zelfs als je er persoonlijk weinig vermaak uit weet te halen. Op technisch gebied is Mank een liefdesbrief voor ouderwetse film-enthousiastelingen. De sfeervolle soundtrack draagt bij aan het 'Golden age of Hollywood' gevoel, evenals het zwartwit beeld en de authentieke filmmethodes die Fincher overtuigend weet na te bootsen uit die tijd (denk hierbij aan het geluid, belichting en montage). Zijn stilistische aanpak zorgt ervoor dat je daadwerkelijk gelooft dat je een film zit te kijken uit de jaren '30, maar hierdoor lijkt Fincher's reguliere signatuur een beetje verloren gegaan.
‘Ondanks dat het onderwerp mij niet genoeg ligt voor een definitieve aanrader kan ik Mank als film respecteren voor zijn geweldige technische aspecten.’
Inhoudelijk wist Mank mij wat minder te bekoren. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat ik Citizen Kane (1941) nog nooit heb gezien, maar op dit punt na had het verhaal evengoed weinig om armen. We zien met maten (naar mijn idee te weinig) hoe het verloop van het script daadwerkelijk ging, terwijl er veel terugblikken worden gebruikt om een kijkje te geven in het oude Hollywood en hoe alle zakelijke aspecten verliepen achter de schermen. Voor de één een stuk interessanter dan de ander.
De reddende kracht van Mank is hoofdrolspeler Gary Oldman als het titulaire personage Herman 'Mank' Mankiewicz. Oldman speelt een intellectuele man met duidelijk schrijftalent, maar ook met een verslaving aan alcohol, een grote mond en een nonchalante houding. Door voornamelijk dronken en vol te spelen weet Oldman waarschijnlijk nog een Oscarnominatie hiervoor binnen te halen. Wat een geweldige acteur.
Ik kan Mank als film respecteren voor zijn geweldige technische aspecten en al het uitmuntende talent voor en achter de camera. Ondanks dat het onderwerp mij niet genoeg ligt voor een definitieve aanrader, kan ik inzien dat het vast een genot moet zijn voor fans van Citizen Kane (1941) of aanhangers van het klassieke Hollywood. Mank is nu te zien op Netflix, kijk en oordeel zelf.
Te zien op Netflix
